Şükür, bir nimeti verene teşekkür etmek,
memnuniyetini ve minnettarlığını belirtmek, verilen nimetin değerini
bilmek, takdir etmek anlamına gelir. Söz konusu olan Allah'a şükretmek
olunca ise, şükrün bu genel tarifine, her türlü nimetin tek sahibinin
Allah olduğunun ve yalnızca O'ndan geldiğinin şuurunda olmayı, bunu
kalple ve dille ifade etmeyi de eklemek gerekir.
Şükretmenin tersi ise Kuran'da, nankörlük
anlamına gelen "küfür" terimiyle tanımlanır. Yalnızca bu tanım bile
şükretmenin Allah katında ne kadar önemli bir ibadet olduğunu ve bu
ibadetten uzaklaşmanın insanı ne kadar kötü bir konuma soktuğunu
göstermesi açısından yeterlidir.
Şükür, Kuran'da üzerinde en çok durulan konulardan biridir. Yetmişe yakın ayette şükretmenin öneminden bahsedilir, müminlere şükretmeleri hatırlatılır, şükredenlerin ve şükretmeyenlerin örnekleri verilir, akıbetleri anlatılır. Şükrün Kuran'da bu derece önemle vurgulanmasının nedeni, bunun imanın ve tevhidin en büyük göstergelerinden biri olmasındandır. Bir ayette şükretmek, "yalnızca Allah'a kulluk etme"nin şartı olarak belirtilir:
Ey iman edenler size rızık olarak verdiklerimizin temiz olanlarından yiyin ve yalnızca O'na kulluk ediyorsanız, (yine yalnızca) Allah'a şükredin. (Bakara Suresi,172)